gökyüzüne yol verdim bu yağmurun çakır sesi,
kendimi avuttum hep bi yıla gelir kesin.
o kadar gel dedim de neden hala evindesin?
gözaltlarım morsa eğer demek hala benimlesin,
karışma sen dur orda bu benim saatlerim,
hep seni yazdım kadın ve buna sanat dedim.
belkide saklıyımdır kalbinde tarat beni,
yinede dönersem sana kendime salak derim.
kullanmak istedim adın yazan her maddeyi,
üstüme toprak atın ölüm kokan bi haldeyim,
ağlama sen şu an göz bebeklerindeyim,
biraz daha sabret ölümü gözlemekteyim ne dersin?
hala bana gerekli cevap varmı?
bi’ yanım cennetine muhtaç ölüme ramak kaldı,
sanki tozlu bi yerdesin namusun kirli kadın ,
gel artık bu yüzden karanlık yolda kaldım.
tüm yükü atıp yine silkele omuzlarımı,
yazın tam ortasında yağmurum
o halde nerene sokiyim umutlarımı? unutma adımı!
ve oynamaktan vazgeç ne olur şu saçma mutlu kadını.
-burası dünya değil.