bavul

dilini sıkı tut; tıpkı bir kılıç kabzası kavrar gibi. öyle söyle bir köpekbalığını avlar gibi. bulmak gibi ölüm, gelip seni bulmak gibi. yazmak cinayetin bir insanı boğmak gibi. yumruk sıkıp vurur gibi susar bazen. sana varmak için uçurumlar yutar bazen. ateşlere yaslanıp öylece yanar bazen. bıçaklarla dolu denizlere dalar bazen. senden başkasını çağırmıyor dilim. tutup kır şu parmaklarımı artık yazmasın bu elim. etim kan kokar henüz koptu başım. çeyrek asır süren bir savaştan çıktım, bıktım. kaç dünya taşıdı kim bilir şu sırtım. bütün gölgelerden uzaktayım yorgun ve kırgın. şimdi dağınık saçlarına benziyor bu gece. bugün de zaman geri sayar, çöker başa ecel. bi’ şehre vardım, henüz sabahın körüydü. kaldırımda dilenciler gördüm onlar da ölüydü. kırık dökük caddeler gri; gökyüzü kırmızı. küfürle kilitlenmiş burada tüm evlerin kapısı. dudaklarım kadar kuru binaların yarası. ve içlerinde rehin kalan yüreklerin sancısı. ayağıma dolandı birden sencisi, bencisi. kaçtım, bilmiyordum ki hangisi kendisi. vurup kapıyı çıktı çingeneler karton evlerinden. bacağı kırık birkaç köpek vardı peşlerinde. bıçak yemiş gibi kanıyordu sesleri. göz göze değmiyor liğme liğme canları. başında kel taşır babalar, sırtlarında kambur. durakta tabut beklerken ıslanarak, kaç kıyamet kopsa irkilirsin uykudan cayıp? hayat boyu konuş, ölüm senin ağzının payı. bi’ şehri terk ettim gecenin körü. cebimde biraz tütün, dilimde küfürün külü. işin kötüsü yürüyüp giden yolların sonu yok. yeminler eziyorum topuklarım kanıyor. başımda yuvalandı bulutlar, içlerinde umutlar. budandıkça güçleniyor sabır. yollar boyu cinayetler yükleniyor bavul. onca sayfalara tükürdüğüm genzimdeki çamur! olursam olurum yarın; ölürsem ölürüm. bir düşündükçe varım bir de söyledikçe. kim olsa düşer bir gün kim olsa düşer. bir unuttukça yokum bir de görmedikçe. canımda can kalır mı bulmayınca seni? söyle değer mi düştüğüme kalkmayınca geri? sana yaklaşırım çözüldükçe gözümdeki bağlar.
çirkin bir dille birbirine kavuştukça elvedalar!