İçeriğe geç

dünya bok kokmuşken bütün çiçekler aynıdır!

elim kolum bağlı, içmişim, ben uçmuşum,
insanlar arkamdan konuştukça susmuşum!
ben ne denizler aştım da geldim ama şimdi okyanuslar ortasında yüzmeyi unutmuşum…
hey dargınım! insanlara dargınım!
yeri geldi yadırgandım, yeri geldi bıraktım yazımı.
yerin dibine batsın saygınız,
aptallar sürsün onun hayrını!
dünya bok kokmuşken bütün çiçekler aynıdır!
kiminin aklı sarayı satıp düşüne düşüne kafayı kırdım.
yazı yazamaz ama parayı buldu…
ya tamamen öldür ya da yarayı durdur!
dünya bana mı kırgın? hass*ktir alayı yarım akıllı!
bardağın dolu tarafına bakamam aga bana geri kalan o yarıyı doldur!
“ilaç o.” dediniz ama içimi nefretle doldurdu zaman!
sanki kara kış oturdu yaza,
ve sizi s*kik hasetinizden dokundu nazar…
düşman şerefli çıkınca kara dostlar düşürdü kumpasa.
yere düşene bari a*ına koduğumun yerinde yerdekiler vurmasa!
elim kolum bağlı, içmişim, ben uçmuşum,
insanlar arkamdan konuştukça susmuşum!
ben ne denizler aştım da geldim ama şimdi okyanuslar ortasında yüzmeyi unutmuşum…

 

 

Tarih:Bir Delinin Hatıra Defteri