anlatırken seni birden bozulur diksiyonum…
gittiğin o günden beri kabuslarım bitmiyodur!
ahlaksı bir kargaşa ortasında kayboluruz
sonra biter tüm filmler sen gidersin ay tutulur…
belki bir derde bir deva bulunur
ardından serinler damarlar ezilir yalanlar utanmıcak aynalar
ve kalanlar bir daha asla acı çekmeyecek hatta gülümseyecek dudaklar
gel gelelim bana hasret çöker birden
birde rezaletin tırmandığın yokuşlardan umutlar yuvarlar
vücudunda büyük izler taşıyorken gözlerimde erezyon var
betimleyen hiç bir cümlem güzel olmaz!
ölümden hüzün olmak
bir yudumda sarhoş olmak kadar imkansızdır artık şimdi tekrar aşık olmak!
acına bağışıklık kazanmak giderek azalmak
tükenmek yok olmak boğulmak ancak bu son olacak
bana bir bilmediğim bir şey anlat
yorgun düştüm en başından anlat
yeter bu kaçıncı imtihan bak
yangının tam ortasında yakınmaktan yanmaktan bıkmak
tüm şarkılar ahmak, gözlerinin ertesinde doğru yoldan sapmak
inancımı bir kenara bırakmak ve sonrasında her cümlene tapmak cennetinde yanmak
bu ne cürret der şimdi sadakatın şeytanı
“bu kadarda olmaz!” diyor anne kardeş arkadaşım
kontrolünü kaybettiğim duygular başkalaşır
bir insanın bir insana duyduğu şu aşka bakın!
sanki bir halkın tüm özgürlük umutları başka bir baharda tekrar filizlenir ve arda kalır
patlar cam dünya, göğe şarkılar saplanır
şiirler kanar, dört yanımdan kurtulacağız yardım alıp
olmadığının farkındayım her dakika aklımdasın
tabutlar kaldırılır ve çocuklar kandırılır
yaralar sardırılır bir yenisi eklenir sabahında acısı tattırılır
herkes mi onu andırır
güzel bir masal anlat bir bayram günü mesela
birbine girmiş saç sakal üstüm başım paramparça
gözlerim boş bakar bir şarkı başlar en sondan saplanan tüm ihanetler arkamızdan el sallar
-burası dünya değil.