bu sevda dikişsiz yekpare kızgın bir cephane
kan öksürten bi duman sonsuz bir esaret
ne şans ne tesadüf bu kusursuz bir kavga
içime sığınmış bir yangın orda yaşar yatıp kalkıp
koşarken batıp kaldım birden usandım kirden
lütufken yük oldum tamam şimdi kurtuldum dipten
yırtıldı miğdem yuttukça tüm sahte sözleri
inkarcı sahte pozları baktıkça yandı gözlerim
hiç gülme unutmadım dünü bütün umutların çürür
bir gün gelir felek sanada sert bir omuz vurup yürür
kime isabet ettiyse öldürür hayat denen zulüm
ister istemez biter sevinci insan denen türün
kim bilecek gerçek ne kimler için dert çektik
kaç kurtar kendini biz çoktan tüm düşleri terk ettik
taa burdan kalplere dokunan bir yol var çizdiğimiz saklı
herkes bildiğini sattı onlar biz değiliz tatlım
-burası dünya değil.