Ben bu dünyanın dağlarından geçerdim evvel. Bal mumundan suratlar yapardım kaçardım sesten. Düzinelerle hayat biriktirdim çok satıldım… Son dakika golü ömür beni etti sersem. Bu üst başla, bu kir pasla, bu kumpasla yaşlanırsam, tutuklaşsa yaşam enerjim durup baksam korkmayıpta… Kazanacak hiçbir şey yok, bu dünya böyle döncek… Aslında aynıyız ya başta ya sonda ölcez. Varsa yoksa kaybolandır pişmanlık, rehberinse kabuk tutan yaran… Kapancak hepsi eklenince, kaybedilsin olan biten nedir sanki korkulanlar. Biz afiyetteyiz deriz zamanla yok bulanlar…
Bu ne boktan hikaye böyle, bu ne buhran, bu ne ustam… Yine susmam gerekcek lakin bu defa yok bak benim olmaz… Bi’ kere de benim için öl… Bi’ kere de benim için ağla şu kahpe denen arsız sahnede!
Yeni yaşlar, yeni baştan yaşanılabilir olamaz mı yeni baştan yine?
-burası dünya değil.