sen gittiğinden beri…

benim için dünya küçüldü baya…
bilmiyorum neresi yuvam artık, bir ordayım bir burda!
nerede biter maceram? ne zaman derim elveda?
yalnız uyanmak her sabah, yalnız sızmak her akşam.
hiç beğenmez oldum kendimi süzdüğümde aynada,
bir mucize bekliyorum hayattan hala…
kimse içme demez oldu bana annemden başka,
ona da söyleyemiyorum içtiğimi her akşam!
sen gittiğinden beri… kırk kez düşünür oldum yaptığım yapacağım her şeyi.
karar vermek hiç bu kadar zor olmamıştı…
beni ölüme terk edip kaybolup bu bir süreliğine terbiye!
bugün hüzünün yağmurundayım oysa üzerimde ne kapşon var ne şemsiye.
sen gittiğinden beri pişmanım doğduğuma…
sen gittiğinden beri isyanım yokluğuna…
sen gittiğinden beri kimse koymadı bir daha beni çocuk yerine,
ve ben katlanamaz oldum büyük şehirlere zaman sürekli vururken büyüdüğümü yüzüme!
bana kalan bu karanlık tüneli yürümek üstüne düşürek,
ama üç günlük dünyada küsmeye ne gerek?
sen gittiğinden beri… kimse düşünmedi beni senin düşündüğün gibi!
göz göre göre yanmalıydım sırf sen yanımda üşüdüğün için…
neler vermezdim üstünü örtmek için, yüzünü yeniden görmek için.!
hızlıca yaşlanıyorum, beni ara birlikte ölmek için!