hayal edip dünya kurarsın, harap edilir o anda.
kimse duymayacak ağlama, nasıl olsa vicdan dediğini çalarlar.
gün doğar gün batar ve buna zaman diyor tüm salaklar.
kendi icatlarına kapılanlar cahil ölürler sonunda.
bu cehalet ki yüreği köreltir, düşünceleri kabartan.
öfkene teslim olduğun anda duygularını tokatlar.
kim dediğine sadık olabilir? şüpheyle yürürken sokakta.
bir kez de yüzünde güven görsem insanların olurdum muvaffak.
beni denemeye kalkma!
ben zaten başardım ölmeyi.
zaten başardım,
çok uzak galaksilere gidip yeniden sana dönmeyi.
kaç kez ruhumu gömdüm,
ve bu toprak bile beni görmedi…
korkaklığa yer yok kaçma diyorken bana bütün hislerim.
yalnızlığa zaten alıştım,
ne olabilir ki en fazla?
elimden geleni yapmıyosam kaybettim bile diyemem şu hayatta.
güneşi arayarak yanan insanlara aptal diyorlar insanlar.
bu kanatlar neye yarayacak ki, uçmuyosam sana yansam da.
-burası dünya değil.