beynim saçmalar, dur çekil bakmadan.
kafamdan çık! kafamdan çık!
bileğimde bi’ falçata,
güneş açmadan terk et şehri kaçmadan.
bi’ valiz, biraz para bi’ de hayallerim var darmadağan!
elimde değil, eninde değilim, bütün nefretim evvelim benimle gelir.
evimden uzakta kendimle konuştum sonuç hep aynı delirmekteyim.
kendimi en son gördüğümde yolu yarıladım,
geriye bakmadım, söktüm anıları.
bi’ otobüsün içindeyim kafam cama dayalı!
geçmişimle gideceğim yer arası ne kadar?
içim öyle geçmiş ki hava gibi kapalı,
beni müsait bi’ yerde tükürsene kaptan!
indim duraktayım, yürürken aksıyo adımlarım.
hayat korkmuyorum yap tuzakları,
gözünde küçülmedim bak uzaktayım.
başımı alıp gidesim var, nereye inan bilmiyorum.
ne halim varsa göresim var…
sustum, ben bana direniyorum!
başımı alıp gidesim var, nereye inan bilmiyorum.
affet bu gece ölesim var…
boş önümdeki yol, ölüm gibi kok.
dönülmesi zor, kömür gibi kor.
ömür gibi gider ve de dönmez geri,
benimkisi bilmem nasıl bi son?
ezilmiş izmarit, geçilmiş asfalt,
delinmiş çelik yürek içinde ben hasta!
eskimiş bir durak sırtımı yaslar.
bi’ şarkı söylerim gülümseme fazla!
gelip gitmek, kaçmak değil.
nefret para gibi harcar beni,
gittikçe kül olan bi’ parçam gibi!
gittikçe geçmişim çarpar gelip.
bu çat pat söylenen bi cümle hatta,
sustuğum bi’ şarkının tınısındayım…
gözlerimin uzağa dalışına bakma, içimdeki uçurumun kıyısındayım!
-burası dünya değil.