Senin savaşında telaşla koşturan bi’ hiçim ben. Affet, çıkmak bilmedin hiç içimden. Gökyüzü tanıktı zamanın geriye akışına. Affet, hiçbir şey gelmedi ki elimden. Suçlusu benim……
-burası dünya değil.
Senin savaşında telaşla koşturan bi’ hiçim ben. Affet, çıkmak bilmedin hiç içimden. Gökyüzü tanıktı zamanın geriye akışına. Affet, hiçbir şey gelmedi ki elimden. Suçlusu benim……
bir çocuk büyüttüm de çocukluğuna hayranımşimdi sallıyor hayata beyaz bayrağınıepey değiştim yokluğun öğretiyor varlığınıdoğru sandığımın aslında masal kadar dahi gerçek olmadığınısorularına doğru şıkkı koymadığınıçok geç…
Yarınlar, dünü getirdi küstümSonra rüyamda sesin büyülemişti, sustumAyakta kalışımı hayret ediyorum çünküAynaya baktığımda gözlerim küçük eşittir uykuNedense zarar vermeye iyice şartlanıpStres içinde kendimi boğdum birine…
bi çocuk hayal et karanlıkların ülkesindesırtında ağır yükü çantasıyla beresiyleyolda trafik kavgası insanların saçmalığıbi dünya hayal et kimsede huzurun kalmadığıokulda öğretmen silsesi gelmeyen zil sesidaldığında…
Fuzuli bir kayıp sanki her saniyem altıüstü bir kaç saat geçirmişken oralarda aniden biz gönül koyduk.. Aslında yerim yoktur onca şair arasında Türk Edebiyatı falan…
bugün her yanımda izlerdökülen saçımda rüzgar, yorgunum benhayattan ne istediğimi bilmiyorumaslında yorgunum benbir gün sana hesap vereceklerümidini kesme gelecektengururun incindi belki sevecekkenhuzurunu aldıkları gibi teslim…
Bi’ zaman vardı, o zaman göğsüm bi’ kuzuBilmiyordum hayatı, içimde yoktu bu sızıUyku yarimdi sınırsız derin bir huzurYanaştıkça bozdu dengemi bu insan kansızıYine yalnızlık, demiştim…
sonuçta herkes aynı tek başına ve anlaşılmazdünyanın beşte biri karanlığa kaygısızlarhayır ustam, değişti devir zamanlapiranalar geldi ve terk etti denizi yunuslarsonuçtan memnun olan her kim…
Belki şimdi anlatınca ölene kadar sürecek aşk. Pislikleri seninle camlardan silerek attık… Anlamıyorsun ben ne kadar donuk,ilkel,vahşiyim… Bu şehir karanlıktı, yolcu ben ve bilete baktım.…